De cosmopoliet Ohad Talmor (1970) werd geboren in Lyon, als kind van een Joodse familie uit Israël, hij groeide op in Genève en sinds 1995 woont hij in New York. Al op 5-jarige leeftijd kreeg hij zijn eerste pianolessen aan het conservatorium van Genève, hij kwam onder de hoede van de virtuoze pianiste Martha Argerich. Op de High School in Florida raakte hij geïnteresseerd in de saxofoon, jazz werd zijn nieuwe passie en de legendarische altsaxofonist Lee Konitz zijn mentor. De twee ontwikkelden een hechte vriendschap, zijn interesse in zowel compositie als improvisatie werden door Konitz enorm gemotiveerd, dat leidde tot verschillende projecten waarin ze samenwerkten : “The Lee Konitz Nonet”, The Konitz-Talmor String Project”en de “Konitz-Talmor Big Band”.

Inmiddels heeft hij zelf diverse groepen opgericht zoals het “Mass Transformation Nonet” met als specifiek object de muziek van Anton Bruckner, het “Newsreel Trio”, het “Ohad Talmor Grand Ensemble”een bigband met veel progressieve New Yorkse jazz musici en het gezelschap dat op deze cd is te beluisteren het” Newsreel Sextet”. De samenstelling van dit gezelschap luidt als volgt : Ohad Talmor – tenorsax, Shane Endsley – trompet, Miles Okazaki – gitaar, Jacob Sacks – piano, Matt Pavolka – contrabas, Dan Weiss – drums.

De titel van dit album “Long Forms” verwijst naar de relatief lange composities met complexe structuren waarin improvisaties zijn verweven. Dit is het handelsmerk van Ohad Talmor. Twee composities zijn beïnvloed door muziek uit Noord India (“Layas Lines”en “Kayeda” ) Ohad studeert al 15 jaar deze muziek onder begeleiding van Steve Gorn een meester op de Bansuri fluit (Indiase bamboefluit gebruikt in de Hindoestaanse muziek). De nummers worden voortgestuwd door een ingewikkeld ritme, druk, compact en vol energie. Dit in tegenstelling tot de nummers “Casado”en “Scent” die getint zijn met een zekere vorm van melancholie en doen denken aan een jazz ballad. De stukken van Talmor hebben overigens weinig van doen met de klassieke zangvorm die de structuur van jazz standards bepaalt. “Nothing is repeated. The compositions create their own form, grow out of themselves, although their form is continually shifting” aldus Talmor. Bij hem zijn de arrangementen even belangrijk als de composities, de instrumentatie speelt een belangrijke rol, bij het schrijven houdt hij rekening met het uitbalanceren van de verschillende instrumenten. De klankkleur van zijn composities wijken daardoor nogal af van het normale patroon hetgeen er sterk toe bijdraagt dat de muziek enorm spannend is, er is voortdurend sprake van verandering, thema’s herhalen zich niet of nauwelijks, niet makkelijk om te spelen dunkt mij maar wel uitdagend om te beluisteren.

Mijn voorkeur gaat uit naar het liefelijke “Casado” met fluweelzachte pianoklanken en een fraaie conversatie tussen sax en trompet die al fluistert om elkaar heen wentelen. Het ultrakorte “Groupings” heeft ook zijn charme met het heftige groepsgeluid. Heel bijzonder is ook “Musique Anodine” waarin Ohad ook te horen is op Bansuri en andere fluiten en klarinetten. Gitarist Miles Okazaki krijgt hier ook veel ruimte met zijn intrigerende spel. Een fraaie afsluiter van een verrassend album.

Jan van Leersum